Eens waren er vijftien mensen, drie dagen en slechts drie regels: alleen maar Nederlands spreken, nooit “sorry” zeggen, en je medecursisten niet (maar de docenten wel) corrigeren!
En wat hebben ze gedaan? Wat voor nieuwe ervaringen waren er…?
Oh, man, zóóóóó veel:
Over iedereen leren kennen door het spel met drie “feitjes” en gissen welke een leugen is…
Wijn, bier en het mooie groene Claerkampster Cloosterbitter…
Foto’s maken met de Taalhuistas “on tour”…
Kijkend naar hoe ongelofelijk ver weg aan de horizon de zee is tijdens de eb…
Gedichten over het ruime sop, de zon en de strand…
Debatteren over hoe bijen beschermd kunnen worden…
Een heel lange fietstocht rond het eiland, met een bezoek aan de begraafplaats voor aangespoelde verdronken soldaten van de twee wereldoorlogen en verhalen over hoe vogels worden gevolgd en geteld tijdens hun jaarlijkse migratie…

Rennen en rollen over de hoogste duinen…

Verhaaltjes maken over dieren…
Iedereen kookt voor iedereen, met een verrassende Italiaanse twist…
Meezingend met Drs P,  Duncan Laurence, Teach-In en Lordi…
Leren dat als de leeftijd van de aarde gelijk aan een 4,5 km wandeling is, dat dan de tijd sinds de industriële revolutie maar is slechts 2μm…
Op jacht naar lichtgevende algen op het strand om middernacht, terwijl de maan onze schaduwen over het zand werpt…

Vogels, vogels, overal vogels… De grutto, de rotgans, de nachtegaal, de lepelaar, de wulp, de visdief, de tjiftjaf en nog veel meer…
Wauw.
Het eiland ziet er magisch uit.
Lekker rustig, lekker groen en met zo veel om te leren.

Zullen we volgende jaar nog een keer gaan? Oh ja. Heel graag!