De herfst betekent voor mij een kop thee, regendruppels op het raam en mooi gekleurde bladeren. De troost in de melancholie. Consuma in un giorno più giorni, zoals Guccini zong: in één dag gaan meerdere dagen op.

Deze verzameling Italiaanse liedjes bestaat uit nummers die geïnspireerd zijn op dit seizoen, of die er qua sfeer goed bij passen.

L’amore a settembre mi ha fatto sentire ancora leggera/In september voelde ik me weer licht dankzij de liefde. Poëzie in kleine dingen. Het ongemakkelijke gevoel bij een nieuwe start. De stem van Cristina Dona is als een kopje thee – warm en gezellig. Deze versie van haar lied is te horen in de begincredits van de serie Anna, die gebaseerd is op een boek van Niccolò Ammaniti.

In Nella Pioggia (In de regen), een bitterzoete wals van Vinicio Capossela, zit een vleugje Tom Waits en Nino Rota. Het is een portret van een regenachtige dag in de stad, geïnspireerd door Journey at the End of the Night van Celine.

Via con Me (Ga weg met mij) is waarschijnlijk het bekendste nummer van Paolo Conte. Het gaat niet per se over de herfst, maar de tekst doet me er toch altijd aan denken: entra e fatti un bagno caldo/c’è un accappatoio azzurro/fuori piove, è un mondo freddo (kom binnen en neem een warm bad/er is een lichtblauwe badjas/het regent buiten, het is een koude wereld). Een onweerstaanbaar nummer, met zijn mix tussen Italiaans en Engels, nonsense sounds en jazzy ritme.

Morgan is een van de meest getalenteerde én controversiële Italiaanse muzikanten van de afgelopen twintig jaar, en ooit de leider van de innovatieve band Bluvertigo. Altrove (Ergens anders) is een voorbeeld van de vele invloeden die hij binnen één nummer kan mixen, zowel qua tekst als geluid. Om de een of andere reden vind ik dit lied perfect om te luisteren terwijl ik in het park wandel en alle bladeren op de grond vallen.

Milaan kan best mistig zijn. Met Autunno a Milano (Herfst in Milaan) schreef Piero Ciampi, de bohemien onder de Italiaanse liedjesschrijvers, een jazzy ballad over geliefden in de mist, op Piazza Duomo. Sulle strade grigie/non restano che i passi/che son dolci promesse d’amor (In de grijze straten/blijven alleen de voetstappen/het zijn zoete liefdesbeloften).

Iacampo en Andrea Laszlo De Simone zijn voorbeelden van een generatie die invloeden uit de jaren zeventig mengt met een hedendaagser geluid. Beide nummers gaan over liefde. En ze zijn allebei een goede soundtrack voor een winderig seizoen.

Voor de jongere generatie zijn er ten slotte ook nog Elisa en Calcutta in de playlist vertegenwoordigd – de enfant prodige van de nieuwe  it-pop – Se piovesse il tuo nome (Toen het je naam regende) – en Autunno van de rapper Anastasio.

Il cielo sanguina e si allungano le ombre/Io vivo di calore quando il giorno muore.

De lucht is aan het bloeden en de schaduwen zijn langer/wanneer de dag sterft leef ik van de hitte.